ΟΜΑΔΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ "ΦΙ..LOL..ΣΟΦΙΑ" ΤΟΥ 1ου ΓΕΛ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Κατόπιν παρότρυνσης της κυρίας Στέλλας αποφάσισα να αναρτήσω το ποίημα που είχα συμπεριλάβει ως απάντηση σε προηγούμενή μου ανάρτηση, αφενός γιατί σχετίζεται με το τέλος της ταινίας, αφετέρου για να αποδείξω ότι δε χρειάζεται να είσαι αναγνωρισμένος ποιητής για να καταγράφεις τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου σε μορφή ποιήματος. Δοκίμασέ το κι εσύ κάποια στιγμή! Ω ταξιδιάρικο πουλί της έμπνευσης και δημιουργίας! Για ποιους τόπους κίνησες να πας; Σε ποια ψυχή θα βρεις καταφύγιο; Θα σε ταΐσει με τους σπόρους της ελευθερίας για να σε κρατήσει για πάντα κοντά της ή θα σου χτίσει χρυσό κλουβί και θα σε χάνει μέρα με τη μέρα; Θα πεθάνεις ίσως απ' την πείνα γιατί μόνο με την ελευθερία μπορείς να τραφείς ή από τη στεναχώρια σου, γιατί τα χρυσά κλουβιά φτιάχτηκαν μόνο για τους ανθρώπους που δεν ακούν πια τη φωνή του εσωτερικού τους καλέσματος. Φταίει μήπως ο χρόνος που την αποδυνάμωσε ή ο ίδιος ο άνθρωπος που την αντικατέστησε με άλλες; Αυτή του πλούτου, της φιλοδοξίας, της αδυναμ

Το θέμα της φετινής έκθεσης: Η σχέση των μαθητών με τα βιβλία. Κοντινή, μακρινή, ποιος ξέρει; Πώς τα φαντάζονται άραγε τώρα οι μαθητές, ως διαβατάρικα μεταναστευτικά πουλιά που κρύβουν στις φτερούγες τους όλη τη γνώση και φεύγουν και ξανάρχονται κατά το δοκούν; Ταξιδεύοντας σε άλλες πολιτείες, αποκτώντας σοφία και εμπειρίες ικανές να τους τις μεταδώσουν; Ή μήπως σαν κατοικίδια πουλιά φυλακισμένα στο κλουβί τους, καταδικασμένα να ανήκουν σε αυτούς και μόνο, μαραζώνοντας κάθε μέρα; Εγκλωβισμένη στείρα γνώση που πιότερο λόγο ύπαρξης δεν έχει-παρά να εγκλωβίζει το μυαλό. Κι η ψυχή; Επιστημονικό, τεκμηριωμένο λόγο, με καλοστημένα επιχειρήματα ονομάζουν κάποιοι αυτό το οικόσιτο είδος πουλιού που επιβιώνει εγκλωβισμένο στους τέσσερις τοίχους ενός τετράγωνου κελιού ή και μυαλού. Νομίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα παραπέρα από αυτό. Του δίδαξαν ότι δεν μπορεί και άρα δεν πρέπει να θέλει να πετάξει. Σπάνια είδη αποδημητικών πουλιών οι ποιητικές συλλογές. Δε φυλακίζονται ποτέ ακόμα κι όταν εξορίζοντ