ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΕΠΙΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΤΙΣ ΦΕΤΙΝΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ

Το θέμα της φετινής έκθεσης: Η σχέση των μαθητών με τα βιβλία. Κοντινή, μακρινή, ποιος ξέρει; Πώς τα φαντάζονται άραγε τώρα οι μαθητές, ως διαβατάρικα μεταναστευτικά πουλιά που κρύβουν στις φτερούγες τους όλη τη γνώση και φεύγουν και ξανάρχονται κατά το δοκούν; Ταξιδεύοντας σε άλλες πολιτείες, αποκτώντας σοφία και εμπειρίες ικανές να τους τις μεταδώσουν; Ή μήπως σαν κατοικίδια πουλιά φυλακισμένα στο κλουβί τους, καταδικασμένα να ανήκουν σε αυτούς και μόνο, μαραζώνοντας κάθε μέρα; Εγκλωβισμένη στείρα γνώση που πιότερο λόγο ύπαρξης δεν έχει-παρά να εγκλωβίζει το μυαλό. Κι η ψυχή; Επιστημονικό, τεκμηριωμένο λόγο, με καλοστημένα επιχειρήματα ονομάζουν κάποιοι αυτό το οικόσιτο είδος πουλιού που επιβιώνει εγκλωβισμένο στους τέσσερις τοίχους ενός τετράγωνου κελιού ή και μυαλού. Νομίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα παραπέρα από αυτό. Του δίδαξαν ότι δεν μπορεί και άρα δεν πρέπει να θέλει να πετάξει. Σπάνια είδη αποδημητικών πουλιών οι ποιητικές συλλογές. Δε φυλακίζονται ποτέ ακόμα κι όταν εξορίζονται, μην τύχει και διασταυρωθούν με τα οικόσιτα, ήμερα και υπάκουα πουλιά. Αυτά όμως πάντα καταφέρνουν και πετούν πάνω απ'τα γεωγραφικά σύνορα της εξορίας τους και σκορπίζουν απλόχερα παντού τους σπόρους τους. Τους σπόρους από τους οποίους φυτρώνουν τα δέντρα της ελευθερίας.  
Εύχομαι οι μαθητές να τα έχουν γνωρίσει και να γράψουν για αυτά, για να γεμίσει ο κόσμος με τέτοιου είδους δέντρα και ν' αναπνέουμε έτσι πιότερο οξυγόνο, πιότερο αέρα ελευθερίας!

ΜΑΡΙΑ ΜΑΚΑΡΙΔΟΥ- ΑΓΓΛΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ